انتظار از نوجوان از نگاه والدین تا چه اندازه باید باشد؟
انتظار از نوجوان تنها در حد وسط و منطقی میتونه به رشد نوجوان کمک کنه.
5 راهکار برای اینکه حد وسط و منطقی رو برای نوجوان تعیین کنیم.
چند لحظه در مورد انتظاراتی که در مورد فرزند نوجوانتون دارید فک کنید.
1_ دوستان خوبی داشته باشه.
2_ توی درساش موفق باشه.
3_ سمت سیگار و مشروب نره.
4_ به خانوادش احترام بزاره.
5_ مودب باشه وموارد دیگر.
سوال مهم اینه که ما چه خط کشی باید برای انتظاراتمون داشته باشیم که انتظارات ما خیلی بالا نباشه.
یاانتظارات منطقی و معقولی ازش داشته باشیم
نکته اول:
اینکه اصلا باید انتظار از نوجوان داشته باشیم ؟
بله: چون این انتظارات ما باعث میشه که نواجونمون رشد بکنه. زندگی ایمن تری داشته باشه. آنها رو مسئولیت پذیرتر میکنه. می فهمند محدودیتها چی هست و اینکه تو اجتماع چطور باید رفتار کنند.
اما از طرف دیگه انتظارات بالا هم باعث میشه که نوجوان دچار یه سری اختلالات روانی بشه. استرس و اظطراب بگیره.
حتی تقیقات نشون داده یکی از دلایل کمالگرایی نوجوان هم به خاطر انتظارات بیش حد والدین هست.
5 راهکار برای اینکه انتظار از نوجوان را منطقی بکنیم:
1_تمرکز نوجوان رو بزاریم روی اون چیزی که می تونه انجام بده .
نه اون چیزی که ما دوست داریم.رویای ماست و ما برای آینده اش برنامه ریزی کردیم. و اینم بستگی داره که ما ببینیم نوجونمون تو چه زمینهایی مهارت داره .چه سابقه ای داره.چه موقع هایی موفق شده. تو چه زمینهایی خوشحالتر بوده.
اگر اطلاعاتمون کمه یه تایمی رو بزاریم مشاهده بکنیم تا به این موارد دست پیدا کنیم.
2_ انتظار از نوجوان رو به تدریج ببریم بالا. هم زمان با اینکه سن نوجوان بیشتر میشه.
مثلا: وارد بلوغ میشه یا اینکه توانایهاش رشد میکنه . ما می توانیم یواش یواش انتظاراتمون رو از نوجوان بیشتر کنیم.
مثلا: حالا نوجوان داره کامپیوتر رو یاد میگیره .بعدیواش یواش زبان رو بهش اضافه بکنیم.
باید بدونیم که نوجوان چه توانمندیهای رو خودش داره و انتظار از نوجوان متناسب باشد.
3_ انتظاراتمون رو بخش بخش کنیم .
مثلا: اگر انتظارمون اینکه ریاضی رو تجدید نشه.این ممکن هست شامل یک سری گامها باشه. به قول معروف بره تایم بیشتری تو برنامه روزانه ش ریاضی تمرین کنه.
از منابع کمک آموزشی استفاده بکنه.از معلم خصوصی استفاده بکنه.اگه لازم باشه با معلمش صحبت بکنیم.بعد یک اولویت بندی تعریف بکنیم ویه ترتیبی ایجاد بکنیم.سعی بکنیم انتظاراتمون رو توی این زمینه گام به گام ببریم جلو.
4_ نوجوان رو از کاملگرایی دور بکنیم .
حالا ممکن رفتار ما یا تجربیات خود نوجون باعث شده باشه کهدرگیر کامل گرایی شده باشه. یعنی اینقدر دنبال مقدمات و جزیئات بره که از اصل کار دور بمونه. باید بهش بگیم که برای ما رشد کردن تو مهم هست.برای ما توی اون مسیر قرار داشتن تو مهم هست.
ممکن هست به هدف نرسی.ممکن هست اشتباه بکنی.ممکن هست شکست بخوری.
اما اینا جزوی از اون مسیر پیشرفت هست.و بدونه که ما در کنارش هستیم توی این مسیر.
5_ انتظار از نوجوان را مشارکتی بکنیم.
یادمون باشه که تصمیم گیرنده نهایی خود نوجوان هست.و ممکن هست بعضی مواقعتصمیمات اونا با نظرات ما همخونی نداشته باشه.
احساسات اونا رو در مورد آینده شون بدونیم.نظرشون روبشنویم درک بکنیم .نیاز نیست حتما تایید بکنیم.اما اینکه بدونه ما داریم میشنویم ودرک میکنیمخودش خیلی کمک میکنه به نوجوان و میتوانیم روی نقاط مشترکمون باهاش توافق بکنیم.
ودر نهایت میتونیم از نفر سوم مثل یه کوچ یا یه مشاور کمک بگیریم.