فرزند نوجوان و انتظارات بیش از حد والدین

فرزند نوجوان بخاطر رشد و توجه به استقلال طلبی خود، برخی از انتظارات والدین را بی پاسخ می گذارد.

3موردی که نباید از فرزند خود انتظار داشته باشیم و احتمالا باید آسانتر بگیریم.

من معتقد هستم که عموم نوجوانهای امروز از چیزی که ما فکرشو میکنیم توانمندتر هستند.حالا چه از نظر هوشی.چه از نظر یادگیری.یا ارتباط با تکنولوژی یا زمینه های دیگر. ولی با وجود این توانمندی در مقابل یک سری از انتظارات ما واقعا ناتوان هستندو این توقعات زیاد ما باعث میشه که دلخوری .نارضایتی.نا امیدی پیش بیاد و اون رابطه ی ما با نوجوان رو کم رنگ بکنه.

سه موردی که نیاید از فرزند نوجوان انتظار داشت

1_ اینکه نوجوان قدرت ذهن خونی ندارد

انتظار اینکه حدس بزنه که الان نمیدونه که باید صدای موزیک رو کم بکنه.نمیدونه که باید کمک من سفره رو بیاره یا سفره رو جمع کنه.یا هر چیزه دیگه ای شما انتظار دارید انجام بده. یا رفتاری که شما انتظار دارید انجام نده واین توی ذهن شماست و شما انتظار دارید که نوجوان اینو از ذهن شما بخونه واین اصلا انتظار منطقی نیست.

کاری باید انجام بدیم اینه که خیلی شفاف انتظاراتمون و احساسمون رو نسبت به نوجوان بیان بکنیم و حتی ازش بپرسیم که متوجه شدی چی بهت گفتم.متوجه انتظار من شدی.

2_ توجه کنید .چیزهایی که یرای والدین مهم هست حتما نباید برای فرزند نوجوان هم مهم باشد.

مثلا : اینکه انتظار داشته باشیم که برای من تمیز بودن و مرتب بودن مهم هست .پس بابد برای نوجوان من هم مهم باشد.مثل اینکه یه لیوان کثیف داخل سینک ظرفشویی ما رو اذیت میکنه اعصابمون رو خرد میکنه .در حالی که میبینی توی اتاق نوجونتون کلی ظرف و لیوان نشسته هست و اصلا براش مهم نیست.این اتفاق برای این افتاده که نوجوان هنوز این سالهایی که ما تجربه کردیم رو تجربه نکرده وزاویه ی نگاهش با ما متفاوت هست. پس نبایدما این انتظار رو از نوجوانمون داشته باشیم که چیزهایی که برای من مهم هست برای نوجوان هم مهم باشد.

3_ قدردانی کامل از زحمات شما بشه:

انتظار اینکه نوجوان از خودگذشتگیهای شما رو ببیند.اینکه والدین همیشه فرزند نوجوان خود را توی اولویت قرار دادند.نیازهاشون رو در اولویت قرار دادید.از رفاه خودتون از استراحت خودتون گذشت کردیدبه خاطر نیازهای نوجوانتون ولی اونا الان قدردان زحمات شما نیستند.در واقع ما نیاید این انتظار رو از نوجوان داشته باشیم که اونا به صورت کامل از این خودگذشتگی های ما قدردانی بکنند یا حواسشون به این موارد باشه. چرا : چون اونا توی دوره نوجوانی یک خودشیفتگی خاصی دارند.بدین معنی که بیشتر به دنبال کشف خودشون هستندو دنیای اطراف خودشون.

اشکال نداره یه مقدار که زمان بگذره.حالا مثلا اواخر دوره دانشگاهشون که بشه این بحث قدردانی هم برای اونا خیلی پررنگتر خواهد شد.

البته با توجه به میزان توانمندی نوجوان، می‌توانیم مسئولیت‌های بیشتری را به عهده او بگذاریم که در مرکز کوچینگ نوجوان، تمرکز ما روی مهارت آموزی و توانمندکردن نوجوانان است.